Gus van Sant: "Kręcenie filmów przypomina podróżowanie - często nieświadomie odwiedzasz miejsca, w których już byłeś. Nie wiem, czy mam jakiś szczególny stosunek do młodości. To raczej młodość mnie przyzywa i ja tylko na to wołanie odpowiadam.

To dziwny paradoks, ale właśnie wtedy, kiedy mamy 15, 20 lat, myślimy o umieraniu, o końcu najczęściej. Młodość wszystko przeżywa mocniej, intensywniej, w sposób skrajny. Bo ma bardzo szczególny dar, który można nazwać nadświadomością. Intuicyjnym wyczuleniem na coś, czego nie da się konkretnie nazwać i określić. Poza tym kiedy jesteś nastolatkiem, przypominasz białą kartę - wszystko w twoim życiu jest możliwe. I wtedy pojawia się strach: czy na pewno dane mi to będzie przeżyć? A może, zanim zdążę wszystkiego posmakować, już mnie nie będzie?"

Paweł T. Felis: Wszystkie smaki amerykańskiego kina (Gazeta Wyborcza 15.11.2011)

Restless (reż. Gus van Sant) w programie 2. AFF