"Budzimy się ze snu, który okazuje się koszmarem - mówi filozof Slavoj Ziżek, do okupujących Wall Street manifestantów, przekonując o kompletnej kompromitacji American Dream. Ta analiza społeczeństwa amerykańskiego nieodległa jest od jego krytyki obecnej w filmach Todda Solondza, bohatera retrospektywy na tegorocznym American Film Festival.

Faktycznie, świat widziany oczami Solondza - a jest to zwykle dobrze sytuowana klasa średnia wschodniego wybrzeża Stanów - to koszmar. Rodzina sportretowana w jego debiucie kinowym, Witaj w domku dla lalek, to istna banda potworów, która znęca się psychicznie nad najstarszą córką Dawn. Jeszcze bardziej opresyjna jest grupa rówieśnicza. A wszystko dlatego, że Dawn jest ładna inaczej. (...)

Ale Solondz to nie tylko wywrotowiec, ostry krytyk dzisiejszej Ameryki przedmieść, czerpiącej wiedzę z telewizji, skłaniający do kwestionowania kultury, która stworzyła tak imponujące zbiorowisko dziwaków. Solondz to także wrażliwy obserwator ludzkiej duszy, współczujący swoim bohaterom cierpiącym z powodu odrzucenia, odmienności. Jego filmy to nie horrory - to tragikomedie.

Ironia i poczucie humoru zbliżają Solondza do Woody'ego Allena z wczesnego okresu twórczości".

Urszula Śniegowska: Todd Solondz - Woody Allen czasów kryzysu (Gazeta Wyborcza Wrocław)